La Plate-forme Mineurs en exil se positionne avec Vluchtelingenwerk Vlaanderen

Lisez le communiqué de presse de la Plate-forme Mineurs en exil et Vluchtelingenwerk Vlaanderen ici: 

 

In ons land speelt de politie een uiterst belangrijke rol in het detecteren van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen en het opsporen van slachtoffers van mensensmokkel. Daar creëerde de wetgever een duidelijk kader voor. Toch zijn de niet-begeleide minderjarigen die net zoals de kleine Mawda in een minibus door ons land reisden na hun arrestatie zonder pardon weer op straat gezet. Waarom stelt de politie die minderjarigen opnieuw bloot aan het gevaar waartegen zij beschermd moeten worden? Is hier sprake van schuldig verzuim? Hoe zal de overheid dat in de toekomst voorkomen? Vluchtelingenwerk Vlaanderen en het Platform Kinderen op de Vlucht reageren. 

In de minibus waarin de kleine Mawda omkwam, bleken ook drie niet-begeleide minderjarigen te zitten. De politie zou hen als volwassenen hebben behandeld, hoewel er duidelijke afspraken bestaan over een speciale behandeling voor minderjarigen. Geen van de jongeren kreeg dus de bescherming die de Belgische wetgever voor hen in het leven riep. Eén van hen is ondertussen opgedoken in het kamp in Duinkerke waar hij al eerder verbleef, een tweede meldde zich zelf aan bij de Franse overheid en verblijft momenteel in een opvangcentrum in Noord-Frankrijk. Van de derde ontbreekt elk spoor.

Wat de jongeren doormaakten tart elke verbeelding. Ze wilden naar een veilige plek en stapten in een minibus. Na een wilde achtervolging op de snelweg bracht de politie de bus tot stilstand. Er viel een schot, er was paniek. Alle passagiers werden opgepakt, vastgehouden en vervolgens weer vrijgelaten. Ook de niet-begeleide minderjarigen onder hen belandden zonder pardon weer op straat. Het trieste lot van Mawda en haar familie beroerde terecht de gemoederen. Ook de aanpak ten aanzien van de niet-begeleide minderjarigen roept pertinente vragen op.

Klopt het dat die jongeren twee nachten in een cel verbleven? Werd de dienst voogdij nooit gebeld? Is er rekening gehouden met de verklaring van één van de jongeren dat hij veertien jaar zou zijn? Kregen de jongeren uitleg over hun rechten als niet-begeleide minderjarigen of slachtoffers van mensensmokkel? Klopt het dat er geen tolk aanwezig was? Waarom werden geen stappen ondernomen om de veiligheid van die jongeren te garanderen? Waarom kregen minderjarigen die een vreselijk incident meemaakten niet onmiddellijk gespecialiseerde zorg? Wiens verantwoordelijkheid is dat?

Wie beschermt kinderen?

De overheid moet een proactieve rol spelen in de bescherming van kinderen. Deze jongeren maakten een traumatische gebeurtenis mee en zijn extra kwetsbaar. Niet-begeleide minderjarigen hebben recht op een specifieke bescherming: een aangepast opvangtraject, begeleiding en een voogd die waakt over hun rechten. Om die bescherming in werking te stellen had de politie de jongeren moeten signaleren bij Dienst Voogdij. Dat is een wettelijke verplichting, die ingelost kan worden met een telefoontje of een eenvoudige signalisatiefiche. Maar Dienst Voogdij werd niet gecontacteerd. Waarom wordt het kader dat de wetgever uitwerkte niet geoperationaliseerd? We vragen dat het Comité P ook over deze zaak een diepgaand onderzoek voert.

Ondanks eerdere signalen van Childfocus, de kinderrechtencommissaris en heel wat terreinwerkers omtrent mensenrechtenschendingen en verdwijningen van minderjarigen op de vlucht zien we geen noemenswaardige verbetering. Daarop verwachten we ook een kordate reactie van politici. Want de speeltijd is voorbij; het gaat per slot van rekening om kinderen.

 

Ondertekend door Vluchtelingenwerk Vlaanderen en Platform Kinderen op de Vlucht

 

Persinformatie: voor meer info, neem contact op met Caroline Van Peteghem - tel 0473 88 65 97 - caroline@vluchtelingenwerk.be